Foke Stribos
/f.jwwb.nl%2Fpublic%2Fl%2Fl%2Fe%2Ftemp-adqkgmzbwhbqcbcskaoo%2Farei8p%2FLANDSCHAPPELIJKklein-1.jpg?resize=381%2C255&ssl=1)
(tekst door Rick Vercauteren, Directeur Museum van Bommel van Dam, 2014)
Foke Stribos (1949), telg uit een artistiek en creatief gezin te Weert en woonachtig te Dirksland, genoot zijn opleidingen aan de St. Joost Academie in Breda, de Jan van Eyck Academie en de Stadsacademie voor toegepaste kunsten in Maastricht en de Hogeschool en Willem de Kooning Academie te Rotterdam.
Naast werkzaam te zijn geweest als docent bleef hij altijd actief als beeldend kunstenaar. Dit uit zich onder andere in schilderen, het schrijven van publicaties, het initiëren en deelnemen aan kunstmanifestaties en het veelvuldig exposeren in gerenommeerde galerieën en kerken. Ook was hij op televisie te zien in enkele kunstprogramma’s.
Hij schildert met brede streken kleur, vorm en ritme. Thema’s vindt hij veelal in filosofische ideeën en de bijbel, de natuur, het schilderplezier zelf en uiteraard in de reflectie daarop. Een thema als uitgangspunt, of samenstellingen van beelden en beeldfragmenten die nieuwe genereren, brengen associaties en denkprocessen op gang, die hem vervolgens weer onzeker maken en prikkelen. Op deze wijze creëert hij zijn werken van acryl of olieverf (al dan niet met zand vermengd) op doek, paneel, papier of karton. Foke beeldt zowel de geabstraheerde werkelijkheid uit als ook het in thema’s vervatte realisme.
“Het werk van Foke Stribos bevindt zich veelvuldig op het kruispunt van figuratief en non-figuratief. Hij ontleent zijn motieven en onderwerpen weliswaar aan de werkelijkheid maar vormt ze al schilderend telkens om. En wel zodanig dat er tijdens het verregaand abstraheren vaak een nieuwe, picturale werkelijkheid ontstaat. Het gericht zoeken naar precieze vormverhoudingen, het juiste ritme en vinden van originele kleurstellingen zijn de pijlers onder zijn boeiend oeuvre.
‘Scharlakenrode stilte’ is in mijn optiek een parel van een werk met een schitterend spel tussen grote en kleine vlakken. Daarenboven is het coloriet nu eens fel en dan weer ingetogen. Chapeau!“